Dit was me het ritje wel. De blakende zon maakt het asfalt kleverig en glad als een spiegel. Het eendje doet het voortreffelijk. Vanwege de warmte is de claxon uitgevallen. Maar veder niets te klagen. Het dakje open, de zon op onze schedel en wind door de haren. Wat wil een man nog meer? Eigenlijk is het wel goed zo. Samen met vrouw en kinderen echt door het Franse binnenland hobbelen. Het graan wordt van de velden binnen gehaald. Ik voel me met deze boeren verbonden. We hebben de zelfde tint. Bruine kop en onderarmen en verder zo wit als een maagdelijk velletje papier. Daar scheiden onze overeenkomsten. Maar toch delen we de zengende zon in de streek die Champagne heet.
De kaart heeft wat spannende routes voor ons uit gestippeld. Soms wat snelweg maar nooit langer dan tien minuten en af en toe een kiezel weg. Stoffigheid van een kaliber dat zelfs de velgen wit zijn geworden. Lang leve Michelin!
Enfin, de vergezichten zijn fenomenaal. Dat eenzame paardje. Dat was nou net die schaduwrijke picknick plek die we zochten. Ik raad iedereen aan om nooit meer de snelle weg naar het zuiden te nemen maar de tijd de tijd te laten en te genieten van Noord Frankrijk. Een relaxed begin van je vakantie. Let wel, je moet een hellinkje van hors categorie niet schuwen. Bergafwaarts moest ik bij remmen, zelfs in de eerste versnelling! Hij duuwde 'm gewoon er doorheen.
De grens net onder Dinant is een toeristische trekpleister geworden. Hier mag de EU debet aan zijn maar het levert wel een leuk plaatje op. Ik kan me indenken dat niemand van jullie deze douane post ooit gezien heeft.
De camping waar we tegen zessen zijn aangekomen is een fantastische boerderijcamping met de naam vernoemd naar een eerste wereldoorlog monument 'Mont Moret' bij Courdemange. Kippen, kwartels, eenden, schildpadden en hanen lopen hier vrij rond. Er is zelfs een cultuurhistorisch centrum over 'des anes' (ezels). Elke ochtend rond negen uur wordt aan de bel gerammeld zodat de kinderen de beestenboel kunnen gaan voeren. Die van ons, elf en twaalf jaar, zijn er, het ontbijt overslaand, als de kippen bij. Zo groot als ze zijn...
We blijven nog een nachtje om morgen eindelijk een frisse duik te nemen in le Lac De Der, het grootste stuwmeer in Europa.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten